تحلیل محدودیت‌های ایمنی و مکان‌یابی بهینه ایستگاه‌های آتش‌نشانی با بهره‌گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: شهر رشت)

خدمات‌رسانی مطمئن توسط ایستگاه‌ها مستلزم استقرار در مکان‌های مناسب است که بتوانند بدون مواجهه با موانع شهری به امداد و ارائه خدمات ایمنی اقدام نماید. پژوهش حاضر با هدف تحلیل وضع موجود خدمات ایمنی و امداد و نجات در شهر رشت، به دنبال ارائه مکان های بهینه ایستگاه‌های آتش‌نشانی در شهر رشت به منظور رفع نیازها و نواقص خدمات ایمنی است.روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است و داده های مورد نیاز علاوه بر مستندات رسمی، از بررسی‌های میدانی و داده‌های محلی فراهم شده است. جامعه آماری پژوهش، محدوده جغرافیایی خدمات شهری شهر رشت است و بنا بر سرشماری رسمی کشور در سال 1390 بالغ بر 951،639 نفر جمعیت داشته است که از نظر تعداد و توزیع ایستگاه‌های آتش‌نشانی با مشکلاتی مواجه است. یافته‌های تحقیق نشان داد که نخست، خدمات ایمنی ایستگاه‌های آتش‌نشانی وضع موجود، قادر به پوشش مناسب همه مناطق شهر رشت نیست. سپس، عوامل میزان جمعیت، فاصله از ایستگاه‌های آتش‌نشانی، فاصله از معابر اصلی، اراضی بایر، فاصله از مراکز اضطراری در تعیین مکان پایگاه‌های آتش‌نشانی و نیز در تحلیل وضع موجود این ایستگاه‌ها مؤثر بوده است. در نهایت بر اساس وزن‌دهی معیارها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی مکان‌های مناسب جهت احداث ایستگاه‌های آتش‌نشانی در سه اولویت مشخص گردید.